Kochany Komandorze, Wiktorze…
To już 5 lat…kiedy zgasło Twoje życie dla nas, a odrodziło się dla Nieba. Brakuje nam Ciebie bardzo. Niezmiernie tęsknimy za Twoim hartem ducha, ciała, za optymizmem, szczerym uśmiechem, za nieugiętą postawą cechującą się niezwykłym patriotyzmem, umiłowaniem Ojczyzny, Kresów, drugiego człowieka…Swoim życiem dałeś nam inspirację do tego jak my, Twoje rajdowe dzieci, mamy funkcjonować w ziemskiej codzienności. Dziękujemy Ci za to, może czasem surowe i szorstkie wychowanie, ale w gruncie rzeczy ciepłe, życzliwe i odznaczające się pełnym poświęceniem dla nas. Swoją chorobę znosiłeś z godnością, dużym dystansem , do końca trwając na rajdowej warcie. Teraz patronujesz nam z Nieba, na pewno troszczysz się o nas, może nawet bardziej – bo wszystkich nas jednocześnie obejmujesz i przytulasz do siebie. Wiktorze – odpoczywaj w pokoju, niechaj Bóg Przenajświętszy da Ci cieszyć się radością Życia Wiecznego. I, tak po ziemsku , pamiętaj o nas tam na Górze